next page

fehrest page

back page


2 - پيرامون ((خطبه البيان)) و شروح بر آن‏
1 - كلام صاحب الذريعه‏
محقق شهير و علامه فقيه جناب شيخ آقا بزرگ تهرانى (قدس الله روحه) در كتاب قيم خويش اعنى ((الذريعة الى تصانيف الشيعه )) پيرامون اين‏- الذريعه، ج 7 ص 200.
?
خطبه فرموده‏اند:
(988: خطبه البيان) من الخطب المشهوره نسبتها الى ((امير المومنين عليه‏السلام)) و لها نسخ مختلفه بالزياده و النقصان، و الاتم منها يقرب من الخمسمائه انشاها بالكوفه كما فى بعض روايتها او بالبصره كما فى بعض روايتها او بالبصره كما فى اخرى، لم يذكرها ((الرضى)) فى نهج البلاغه و كذا لم يذكره ابن شهر آشوب فى المناقب فى عداد خطبه الشهوره نعم، ذكر فيه من خطبه التى لا توجد النهج خطبه الافتخار - كما اشرنا اليها - و لعل المراد منها - هذه الخطبه - فان فى اولها ما يقرب من سبعين من اوصافه و خصاله بعنوان: انا كذا، انا كذا،... مفتخرا بذللك كله اولها: ((الحمدلله بديع السموات و فاطرها و ساطع المدحيات و قادرها، و موتد الجبال و تانحرها، و مفجر العيون و باقرها، و مرسل الرياح و زاجرها و ناهى العواصف و آمرها و مزين السماء و زاهرها، و مدبر الافلاك و مسيرها - الى ان قال: - سلمان رضى الله عليه فقام اليه سويد بن نوفل الهلالى من لفيف الخوارج - الى قوله: - انا آيه الجبار، انا حقيقه الاسرار - الى قوله: - انا باب الابواب، انا الابواب، انا مسبب الاسباب - الى قوله: - انا الاول و الاخر و الظاهر و الباطن)). و عند قوله: ((انا المخبر عن الكائنات)) ذكر كثيرا من الملاحم؛ و عند قوله: انا ابوالمهدى قام مالك الاشتر و ساله عن قيامه كما بعض نسخها و هكذا انا...، انا... الى ان صاح سويد بن نوفل و حلف فى ساعته. ثم قام مقداد بن الاسود الى آخر الخطبه المختلفه نسخها. و قد اورد الشيخ على البار جيبى اليزدى الحائرى فى كتابه به ((الزام الناصب)) المطبوع اخيرا بايران نسخ من هذه الخطبه ذكرت فى احديها اسماء اصحاب الحجه المهدى عليه‏السلام. و ذكرت فى الاخرى اسماء ولاه الحجه على البلاد. و نقل احدى تلف النسخ عن الدرالمنظم فى الرالانهلم تاليف محمد بن طلحة الشافعى (المتوفى 652 ه) و نقل الشيخ سراج الدين حسن بعضها عن ((الدرالمنظم)) ايضا يوجد نسخه منها فى ((الرضويه)) كتابتها (729) مع خطبه الاقاليم كما مر، و نسخة اخرى بخط ((درويش على به جمال الدين الهترى)) كتبت فى (923) فى (55 ورقه من وقف (ابن خاتون) من (1067) فى الرضويه ايضا. و اورد السيد المشبر تمام هذه الخطبه فى رسالته ((علامات الظهور)) و جمله من فقراتها مذكورة فى ((مشارق انوار اليقين)) للبرسى؛ لكن من غير ان يسميها بخطبة من سرحه لحديث الغمامه. و شرح المحقق القمى (المتوفى 1231 ق). بعض فقرات هذه النسخه التى نقلها القاضى سعيد فيما يقرب من ثلاثه الاف بيت بالفارسيه و طبع الشرح فى آخر ((جامع الشتات)) المذكور فى (ج 5 ص 59).

و لها شروح آخر ياتى بعضها فى الشين و منها شرحها المرسوم ((بخلاصه الترجمان)) و الاخر الموسوم ((معالم التنزيل)) كما ياتى و مر شرحها الفارسى انفا. و ترجمة هذه الخطبه بالفارسيه لنور عليشاه ( المتوفى 1212 ه) توجد قطعه من الترجمه منظمه الى ديوان نور عليشاه فى سبهسالار. و قدرفاتنا ذكرها فى التراجم، كما فاقنا ذكر ترجمتها نظما فى كاشان فى ( 846 ه) باو حاكمها شمس الدين محمد.
تذكار: نقل كلام فوق الذكر صاحب ((الذريعه)) صرفا براى تمهيد بر كلمات لا حق اوست، نه مقدمه‏اى در بيان نظرات ايجابى و يا سلبى نسبت به خطبه مذكور از نظر ارباب كمال. چه اينكه اين موضوع را جناب شيخ در ص 219 همان مجلد از ((الذريعه)) پيرامون اين شرح فرموده‏اند:
(1057: خلاصه الترجمان فى تاويل خطبه البيان) للمعارف الكامل محمد بن محمود الملقب به دهدار اوله: الحمد لله الذى خلق الانسان علمه البيان، المنان ذى الاحسان الذى كل يوم هم فى شان - الى قوله: -

(چنين گويد پيكر گفتار و صورت ديوار محمد بن محمود الملقب به دهدار)
بدا بمقدمه طويله ثم شرح فى بيان قوله عليه‏السلام: انا الذى عنده مفاتيح الغيب لا يعلمها بعد محمد صلى الله عليه و آله غيرى - يقرب من ثلاثه الاف بيت مع انه ليس شرح جميع فقرات الخطبه و آخر فقراته: انا اظهر الاشياء الواجوديه كيف اشاء، انا باب حطتهم التى يدخلون فيها)). و بعد تاويله، قال:

(و نكته لطيفه در اينكه ختم خطبه به ذكر حطه و دخول در آن فرموده).

ثم الخلق باخره قصيده فى مدح منشى الخطبه تشكرا لتوفيق شرحها تقرب من ماة بيت بقافيه النون اولها:

چه كاسه عنبى از كف مغان رسدم - روز عالم غيبى به ارمغان رسم‏
و ذكر فى البيت ماده التاريخ ((فيض جود على)) المطابق جمله لعدد (1013) فقال فى آخر القصيده:

ز ((فيض جود على)) چون رسيد اين توفيق چنان رسيد كه تاريخش از همان رسدم‏
رايته ضمن مجموعه جلها بخط المولى ملك محمد بن عبدالله فرغ من نسخها (19 شعبان 1197) و هى عند السيد حسن اليزدى فى النجف و عندى نسخه منه بخط صديقى الشيخ عبدالعلى بن على نقى السعد آبادى السفلى من محال خمسة، و هى فن ضمن مجموعه رسائل نفيسه كلها بخطه فى (1350 ه) و بعدها الى ان توفى فى النجف (1357 ه) انتهى.

تذكر: بنده را در اين مقدمه، قصد آن نيست كه بر حول اين خطبه سامى نظرات ايجابى و سلبى ارباب تحقيق را مطرح سازم چرا كه مطالعه و دقت نفوس مستعد را در مقدمه كتاب ((گفتار امير مومنان در شناخت امام و حوادث آخر الزمان )) بر اين موضوع كافى و وافى مى‏دانم. فلذا توجه‏- طبع موسسه تحقيقاتى فرهنگى جليل، به سال 1357 خورشيدى.
?
شاهدان اين صحيفه عليا را بدين جلب مى‏نمايم:
1 - احاديث صادره از بيت عصمت و وحى عليه‏السلام چون آيات قرآن فرقان، داراى متشابهات و محكمات است، فلذا بايد متشابهات آنها را به محكمات آنان ارجاع داد، در غير اين صورت محقق، در تحقيق خويش به خطا رفته و از صراط مستقيم و سبيل صواب و نهج اعتدال خارج گشته، و آنها را با تحصيل علل اكتسابى مردود شمرده، يا مجهول مى‏پندارند، و يا محصول افكار خام غلاة از شيعه محسوب مى‏فرمايد.
2 - از آنرو كه بسيارى از محققين از قدماء، دانشمندانى ذوفنون بوده‏اند - گر چه در علمى خاص در وادى شهرت قرار گرفته باشند - برترين آنها و فرزانگان ايشان، در علوم گوناگون، از جمله علم الحديث و تراجم رجال داراى اجازه حديث و معرفت انواع روايات و اقسام گوناگون آن آنچه كه بدان علم شريف مربوط مى‏شود، صاحب نظرات قويم و آراء عظيم بوده‏اند. فلذا در مشهد ارباب كمال محضر اصحاب نظر اين معنى به صحت پيوسته است كه احاديث و روايات منقول در صحف اعاظم علماء را به سادگى و آسانى راى سليم و تامل و تدقيق در آراء و انديشمندان اند، اينكه مثلا جناب عبدالصمد همدانى (رضوان الله تعالى عليه) كه از عالمان‏- به ((بحر المعارف)) او در نقل ((خطبة البيان)) بنگريد.
?
ذوفنون متبحر در علوم مختلف مى‏باشند، و يا علامه خواجه محمد دهدار قدس سره كه آثار عظيم الشان وى همواره مودر توجه ارباب كمال بوده است و...، به نقل و يا شرح ((خطبة البيان)) و امثال آن توجه نموده و- و نيز همچون علامه قيصرى در شرح ((قصوص الحكم)) (ط شركت انتشارات علمى و فرهنگى / به تصحيح استاد سيد جلال الدين آشتيانى، ص 95) و جناب فيض كاشانى در ((كلمات مكنونه)) (ط فراهانى، 1360 ش، ص 196) و ((بحر المعارف)) عبد الصمد همدانى (ط اول، ص 346) و شرح حضرت حاجى سبزوارى قدس سره بر دعاى جوشن كبير (ط دانشگاه تهران، ص 544 و 346) و در ديگر از آثار حكما الهى - آيا به راستى و به سهولت مى‏توان گفت كه اين بزرگان حديث، خطبه‏اى را نقل و شرح فرموده‏اند كه مولود ناميمون جعل و پرداخته دست نامبارك و انديشه غلات شيعه مى‏باشد؟؟!!
كار خوبان را قياس از خود مگير - گر چه باشد در نوشتن شير شير
بزرگش نخوانند اهل خرد - كه نام بزرگان به زشتى برد
?
همت علياى خويش را مصروف داشته‏اند؛ امرى عظيم و نكته‏اى قابل توجه و تامل تثبت است.
و چه نيكو است كلام يكى از فرزانگان اين عصر كه فرمود:
((در طول تحصيل معارف الهى و در راستاى تحقيق و برسى آراء انديشمندان بزرگ، همواره اين كلمه عليا را در نظر داشته و بدان مترنم بوده‏ام كه اگر امر دائر گردد بين اينكه در جميع شئون معارف الهيه و فهم آنها و تنقيد آنان، در نارسائى تحقيق و عدم كمال در ترقيق و عدم توانائى در فهم آنها و دست يابى به ماخذ علوم گوناگون، خطا و نارسائى در فهم از من صادر گردد و يا از سوى فرزانگان عالم علم و تحقيق به ظهور رسد! بلاشك من بدان اولى هستم)).
اينكه جناب حاجى سبزوارى قدس سره در بدايت ((اسرار الحكم)) فرمود: ((تا مشكلى مى‏رسد، تبادر به رد و انكار نكنيد كه مطالب را فهميدن هنر است نه رد و انكار)) تذكارى بس عظيم است، براى آنانكه در راه دانش و سبيل پژوهش و تحقيق گام بر مى‏دارند چرا كه:
نكته‏ها جون تيغ پولاد است تيز - گر ندارى تو سپر واپس گريز
پيش اين الماس بى اسپر ميا - كز بريدن تيغ را نبود حيا
3 - مقام انسان كامل، فوق منازل و مقامات يك عارف عظيم الشان است كه از وى ((شطح)) صادر مى‏گردد و اينكه از ايشان در احوالات گوناگون شطح صادر نگشته است، بر اين نكته كه نمودار ((سعه وجوديه)) آنهاست، برهانى تمام است‏
4 - مقامات انسان كامل در صحف اهل معرفت بدانها اشارت رفته و ماخوذ از آيات و روايات و ادعيه است كه هم قرآن و هم عرفان و هم برهان، در آن صراط مستقيم و سبيل قويم، معاضد يكديگرند، فوق طور عقل اكثرى است‏
الحمد لله بل اكثر هم لا يعلمون‏- نحل / 75.

?
و طبيعى و بديهى مى‏نمايد كه آنانكه در اين مسير، سير ننموده‏اند، فهم آن دقائق بر آنها مستور باشد و در وادى استبعاد نسبت بدانها منزل گزينند.
5 - شارحين اين خطبه و امثال آن، خاصه حضرت خواجه محمد دهدار شيرازى (قدس الله تعالى اسرارهم) با بيانى تام و تمام، متشابهات آن را به محكماتش ارجاع داده‏اند. فلذا نه تذكرى در اين راستا در خور اين كمترين است و نه نيازى بدان محسوس مى‏گردد. وليك صرفا براى توجه نفوس مستعده به نكته‏اى از نكات اين خطبه شريفه بسنده مى‏نماييم، اميد اينكه، مر ايشان را مفيد فائده افتد.
قال الله تبارك و تعالى: و اذ قال ربك للملائكه انى جاعل فى الارض خليفه - بقره / 31.

?
خداى سبحان در اين آيه كريمه كه مويد جعل خليفه الله در اين مورد خاص است كه به استمرار وجودى آن نيز دلالت دارد، خاص خويش دانسته است و خليفه مذكور چناچه عقل و نقل بر آن گواهى مى‏دهند، متصف به صفات مسخلف كه حق سبحانه و تعالى است، مى‏باشد و گر چه اسماء مستاثره، خاص اوست - جل ذكره - و اطلاق ((عالم الغيب)) بر انسان كامل تجويز نگشته است. فلذا در اوائل اين خطبه فرمود: ((انا بكل شى‏ء عليم)) و نيز وارد است كه:
و نحن الاولون نحن الاخرون و نحن السابقون‏

و نيز
... لا فرق بينك و بينها الا انهم عبادك و خلقك. و قال عليه‏السلام نزلونا عن الربوبيه و قولوا فينا ماشئتم فتدبر. - بحار، ج 25 ص 22.

?
آنكس كه زكوى آشنائى است - داند كه متاع ما كجائى است‏
كيف كان، اگر صاحب قلب سليمى و نفس مستعده‏اى در فقرات اين خطبه با شرح جناب دهدار قدس سره تدبر كامل نمايد، گمان نمى‏رود كه بر سبيل مستبعدين نسبت به اينگونه از كلمات عليا بل مستوحشين بدانها، گام زند.
زاهد ظاهر پرست از حال ما آگاه نيست - در حق ما هرچه گويد جاى هيچ اكراه نيست‏
و السلام على من اتبع الهدى‏


next page

fehrest page

back page